Ik wacht, laat de stilte duren.

'Wat nu?' vraagt Eric.

'Loop naar het pad.'

'Welk pad?'

'Het pad naar het huis.'

'Oke.'

Maar ik zie niets.

Weten ze dat ik bluf?

Ik zie nog steeds niets. Misschien liggen ze nog.

Dan zie ik de beweging, ver weg op het pad.

'We zijn bij het pad.'

'Loop in de richting van het huis.'

Ze komen, nog onherkenbaar ver in het donker.

'Eric, leg je handen op je hoofd.'

Beide gestalten leggen hun handen op hun hoofd.

'Nee, niet allebei. Alleen Eric.'

Een van hen laat zijn handen zakken. Ik laat ze tot op honderd meter van me komen en mik dan op het bovenbeen van degene die niet Eric is. Ik schiet en hij valt.

'Wat de fuck maak je me nu?'

'Ga naast hem liggen.'

'Jezus, Eric, mijn been.'

Ik ren tussen de bomen langs het pad naar ze toe.

De ander kermt over zijn been. Vijftig meter verder laat ik me plat op mijn buik vallen aan de zoom van het bos en leg aan.

'Ik bloed dood, Eric.'

'Hou je mond, Kappies.'

Ik zie ze duidelijk. Eric ligt naast Kappies.

'Je kunt hem beter helpen,' zeg ik.

Eric komt overeind. Hij kijkt alleen maar naar zijn makker.

'Help me, Eric.'

Eric grijpt naar zijn middel. Even denk ik dat hij daar een vuurwapen heeft, maar dan zie ik dat hij zijn riem afdoet.

'Jissis, Kappies.' Hij trekt de riem om het been van zijn makker.

'Het helpt niet.' Kappies' stem klinkt angstig.

'Lig stil, verdomme, ik doe wat ik kan.' Eric rukt zijn hemd uit en scheurt het. 'Fuck, ik ben geen dokter.'

Hij draait koortsachtig repen van zijn hemd om de wond. Dan is hij klaar.

'Meer kan ik niet doen.'

Kappies kreunt alleen maar.

'Het is tijd voor antwoorden,' zeg ik.

'Wat wil je weten?'

'Ik heb maar twee vragen. En je moet snel antwoorden. Als je de tijd neemt, schiet ik weer op hem. In zijn andere been. Als je liegt, schiet ik op jou.'

'Alsjeblieft,' smeekt Kappies.

'Vraag wat je vragen wilt.'

'Ik tel tot drie. Als je geen antwoord geeft, schiet ik op hem. Het is aan jou.'

'Vraag.'

'Goed dan. Vraag een: Voor wie werken jullie?'

Hij antwoordt niet meteen. 'Een.'

'Jissis, Eric.'

'Twee.'

Kappies is degene die schreeuwt: 'Es Cee A!'

'Wat?'

'Southern Cross Avionics!' schreeuwt Kappies.

'Dank je,' zeg ik. 'Nu vraag twee: Wie heeft de opdracht gegeven Emma le Roux te vermoorden?'

'Hoe bedoel je?'

Eric probeert tijd te winnen. Ik schiet, doelbewust vlak langs Kappies' voet. Hij gilt, hoog en angstig.

'Alsjeblieft, alsjeblieft, het was Eric.'

'Jissis, Kappies.'

'Het is toch zo, Eric, fuck, dat weet je.'

'Luister,' zegt Eric haastig en hij kijkt mijn kant uit. 'De order kwam van bovenaf.'

'Van wie?'

'Vertel het hem, Eric.'

'Een,' tel ik.

Stilte.

'Twee.'

'Toe nou, Eric, vertel het hem.'

'Wernich.'

'Wie is Wernich?'

'Quintus Wernich. Hij is de voorzitter.'

'Waarvan?'

'Van de directie.'

'Waar is hij?'

'Twee vragen, zei je.'

'Ik heb gelogen.'

Kappies maakt weer een kermend geluid.

'Waar is hij?'

'Hij zit in Stellenbosch,' schreeuwt Kappies. 'We hebben zijn adres niet.'

'Wie waren de drie die Emma in de Kaap hebben aangevallen?'

'Kappies, hou je bek.'

'Dat waren Eric, Wannie en Frans.'

'Fuck, Kappies, ik had je gewoon moeten laten bloeden, lafbek.'

'En wie hebben ons bij die kruising aangevallen?'

'Zij. Zij met z'n drieen.'

'Waren zij het die Frank Wolhuter in de leeuwenkooi hebben gegooid?'

'Ja.'

'Jij was er ook bij, Kappies.'

'Ik zat in de Jeep, ik zweer het.'

'Wat hebben jullie bij Wolhuter gevonden? Wat wilde hij aan Emma laten zien?'

'Een foto.'

'Wat voor foto?'

'Een oude foto. Van Emma en haar broer, toen hij nog in het leger zat.'

'Waren jullie het die Edwin Dibakwane gemarteld hebben?'

'Wie?'

'De hekwachter van Mohlolobe.'

'We waren er allemaal bij. Kappies ook.'

'Maar Eric heeft de slang in jullie bungalow gelegd.'

Echte trouwe vrienden, merk ik.

'Wat moesten jullie met de Jeep op het parkeerterrein van het ziekenhuis, die dag?'

'We wilden een gps-sensor op je auto plaatsen, en toen kwamen jullie naar buiten.'

'Hoe wisten jullie welke van mij was?'

'We hebben het computersysteem van Budget gehackt.'

'Er zat een gps-ding aan Emma's auto.'

'Ja.'

'Waarom hebben jullie zo lang gewacht met ons aan te vallen?'