_133. Welcome home to Pompeius_

O SAEPE mec.u.m tempus in ultimum deducte Bruto militiae duce, quis te redonauit Quiritem dis patriis Italoque caelo,

Pompei, meorum prime sodalium?

c.u.m quo morantem saepe diem mero fregi, coronatus nitentis malobathro Syrio capillos.

tec.u.m Philippos et celerem fugam sensi relicta non bene parmula, c.u.m fracta uirtus, et minaces turpe solum tetigere mento;

sed me per hostis Mercurius celer denso pauentem sustulit aere, te rursus in bellum resorbens unda fretis tulit aestuosis.

ergo obligatam redde Ioui dapem longaque fessum militia latus depone sub lauru mea nec parce cadis tibi destinatis.

obliuioso leuia Ma.s.sico ciboria exple, funde capacibus unguenta de conchis. quis udo deproperare apio coronas

curatue myrto? quem Venus arbitrum dicet bibendi? non ego sanius bacchabor Edonis: recepto dulce mihi furere est amico.

_134. Eheu fugaces_

EHEV fugaces, Postume, Postume, labuntur anni nec pietas moram rugis et instanti senectae adferet indomitaeque morti;

non, si trecenis quotquot eunt dies, amice, places inlacrimabilem Plutona tauris, qui ter amplum Geryonen t.i.tyonque tristi

conpescit unda, scilicet omnibus quic.u.mque terrae munere uescimur enauiganda, siue reges siue inopes erimus coloni.

frustra cruento marte carebimus fractisque rauci fluctibus Hadriae, frustra per autumnos nocentem corporibus metuemus austrum:

uisendus ater flumine languido Cocytos errans et Danai genus infame d.a.m.natusque longi Sisyphus Aeolides laboris:

linquenda tellus et domus et placens uxor, neque harum quas colis arborum te praeter inuisas cupressos ulla breuem dominum sequetur.

absumet heres Caecuba dignior seruata centum clauibus et mero tinguet pauimentum superbus pontific.u.m potiore cenis.

_135. An Invitation to Maecenas_

TYRRHENA regum progenies, tibi non ante uerso lene merum cado c.u.m flore, Maecenas, rosarum et pressa tuis bala.n.u.s capillis

iamdudum apud me est: eripe te morae nec semper udum Tibur et Aefulae decliue contempleris aruom et Telegoni iuga parricidae.

fastidiosam desere copiam et molem propinquam nubibus arduis, omitte mirari beatae fumum et opes strepitumque Romae.

plerumque gratae diuitibus uices mundaeque paruo sub lare pauperum cenae sine aulaeis et ostro sollicitam explicuere frontem.

iam clarus occultum Andromedae pater ostendit ignem, iam Procyon furit et stella uesani Leonis sole dies referente siccos;

iam pastor umbras c.u.m grege languido riuomque fessus quaerit et horridi dumeta Siluani, caretque ripa uagis taciturna uentis.

tu ciuitatem quis deceat status curas et urbi sollicitus times, quid Seres et regnata Cyro Bactra parent Tanaisque discors.

prudens futuri temporis exitum caliginosa nocte premit deus, ridetque si mortalis ultra fas trepidat. quod adest memento

conponere aequos; cetera fluminis ritu feruntur, nunc medio alueo c.u.m pace delabentis Etrusc.u.m in mare, nunc lapides adesos

stirpisque raptas et pecus et domos uoluentis una, non sine montium clamore uicinaeque siluae, c.u.m fera diluuies quietos

irritat amnis. ille potens sui laetusque deget cui licet in diem dixisse 'uixi'. cras uel atra nube polum Pater occupato

uel sole puro; non tamen irritum quodc.u.mque retro est efficiet neque diffinget infectumque reddet quod fugiens semel hora uexit.

Fortuna saeuo laeta negotio et ludum insolentem ludere pertinax trans.m.u.tat incertos honores, nunc mihi nunc alii benigna.

laudo manentem; si celeris quat.i.t pennas, resigno quae dedit et mea uirtute me inuoluo probamque pauperiem sine dote quaero.

non est meum, si mugiat Africis malus procellis, ad miseras preces decurrere et uotis pacisci ne Cypriae Tyriaeque merces

addant auaro diuitias mari: tunc me biremis praesidio scaphae tutum per Aegaeos tumultus aura feret geminusque Pollux.

_136. Pia Testa_

O NATA mec.u.m consule Manlio, seu tu querelas siue geris iocos seu rixam et insanos amores seu facilem, pia testa, somnum,

quoc.u.mque lectum nomine Ma.s.sic.u.m seruas, moueri digna bono die, descende Coruino iubente promere languidiora uina.

non ille, quamquam Socraticis madet sermonibus, te negleget horridus: narratur et prisci Catonis saepe mero caluisse uirtus.

tu lene tormentum ingenio admoues plerumque duro, tu sapientium curas et arcanum iocoso consilium retegis Lyaeo,

tu spem reducis mentibus anxiis uirisque et addis cornua pauperi post te neque iratos trementi regum apices neque militum arma.

te Liber et si laeta aderit Venus segnesque nodum soluere Gratiae uiuaeque producent lucernae, dum rediens fugat astra Phoebus.

_137. High and Low, Rich and Poor_

ODI profanum uolgus et arceo.

fauete linguis: carmina non prius audita Musarum sacerdos uirginibus puerisque canto.

regum timendorum in proprios greges, reges in ipsos imperium est Iouis, clari Giganteo triumpho, cuncta supercilio mouentis.

est ut uiro uir latius ordinet arbusta sulcis, hic generosior descendat in campum pet.i.tor, moribus hic meliorque fama

contendat, illi turba clientium sit maior: aequa lege Necessitas sort.i.tur insignis et imos, omne capax mouet urna nomen.

destrictus ensis cui super inpia ceruice pendet, non Siculae dapes dulcem elaborabunt saporem, non auium citharaeque cantus

somnum reducent: somnus agrestium lenis uirorum non humilis domos fastidit umbrosamque ripam, non Zephyris agitata Tempe.